202. rocznica śmierci cadyka Dawida Bidermana

Uroczystości związane z 202. rocznicą śmierci cadyka Dawida Bidermana zwanego Dawidem z Lelowa odbyły się w tym roku w dniach 15-17 stycznia.

W te dni chasydzi modlili się przy grobie cadyka, zapalili świeczki i zostawili karteczki z wypisanymi prośbami.

Po modlitwach zasiedli przy wspólnym stole, tańczyli i śpiewali, gdyż uważają, że w ten sposób także można chwalić Boga. Wierzą, że w rocznicę śmierci duch zmarłego zstępuje w miejscu jego pochówku między żywych i zanosi Bogu ich modlitwy.

Jorcajt to dzień, w którym przypada rocznica śmierci zmarłego. Jorcajtową świeczkę zapala się w rocznicę śmierci wedle kalendarza żydowskiego. Kalendarz żydowski jest ruchomy – według tej numeracji jest w tej chwili rok 5776.

Dawid Biderman (ur. 1746 w Lelowie, zm. 28 stycznia 1814) był rabinem, pierwszym cadykiem chasydzkiej dynastii Lelów. Został pochowany na cmentarzu w Lelowie, a jego grób do II wojny światowej odwiedzały rzesze chasydów. Jest on autorem książek: „Migdal Dawid” i „Kodesz ha-Lulim”. Był jednym z najbardziej znanych ówcześnie cadyków na ziemiach polskich. Myśli Bidermana cytowane są do dziś przez chasydów na całym świecie. Dawid Biderman początkowo studiował u Mojżesza Lejba z Sasowa, a następnie u Jakuba Icchaka Horowica, gdzie uważany był za najwybitniejszego ucznia. Był zaprzyjaźniony i spowinowacony z Jakubem Icchakiem Rabinowiczem z Przysuchy.

cz.info.pl; foto: Waldemar Deska