Sztuka, której autorem i reżyserem jest Wawrzyniec Kostrzewski, dotyka bardzo aktualnego problemu „hejtu” i przemocy w cyberprzestrzeni, pokazuje jej konsekwencje. Twórcy proponują młodym widzom emocjonalną i prowokującą rozmowę o nich samych – podczas spektaklu nawiązują poprzez multimedia interakcję z widownią, stawiając ją zarówno w roli „ofiar”, jak i „sprawców”. Tym samym skłaniają ją do zadawania sobie istotnych pytań i do refleksji.
Spektakl Kostrzewskiego wydaje się bardzo trafnym wyborem jako mniej typowy, a przez to ciekawszy dla młodzieży sposób na profilaktykę rozmaitych negatywnych zjawisk cechujących nasze splecione z internetem międzyludzkie realia. „Wszechmocni w sieci” zostali szalenie przychylnie ocenieni przez komentatorów zajmujących się stykiem profilaktyki i sztuki, a także po prostu samym teatrem. Jak napisał Wiesław Kowalski na portalu „Teatr dla wszystkich”: (…) Dramaturgicznie rzecz jest skonstruowana bardzo ciekawie, rozpisana na głosy trzech postaci, które w przestrzeni zamkniętej trzema ekranami nie tylko monologują, ale i wchodzą ze sobą w żywy dialog.
Jest jeszcze postać matki (...) To wyraźny kontrapunkt dający nam silny kontekst dla zastanowienia się również nad tym, jak bardzo jesteśmy wyalienowani i pozbawieni pomocy w zapalnych sytuacjach wyzwalanych przez wirtualno-technologiczny zamęt kuszący nas wciąż nowymi możliwościami nieograniczonego ingerowania w życie drugiego człowieka. Z kolei na stronie polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych można przeczytać m.in.: Rzecz traktuje o sprawcach i ofiarach przemocy internetowej – młodych dziewczynach i chłopcach, którzy nie wytrzymują presji, poddają się i bywa, że skracają swoje cierpienia tragicznym zamachem samobójczym. Kostrzewski opowiada o tym przekonująco, posługując się prawdziwymi przykładami i portretując młodych ludzi traktujących sieć jako terytorium ich władzy absolutnej. Spektakl demaskuje tę władze otwierając pole do autorefleksji – dowody na to można znaleźć w… internecie, gdzie pojawiają się sygnały od młodych widzów pozostających pod wrażeniem obejrzanego spektaklu.
Spektakl pokazano 27 marca dwa razy, w ramach Miejskiego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomanii Miasta Częstochowy. Wystawiający go stołeczny Teatr Kamienica został stworzony w 2009 roku przez nieżyjącego już aktora Emiliana Kamińskiego, a dziś kierowany jest przez Justynę Sieńczyłło. Instytucja współpracuje z masą uznanych i szeroko rozpoznawalnych aktorek i aktorów, w tym m.in. z pochodzącym z Częstochowy Samborem Czarnotą. Ma w swoim repertuarze spektakle dla dorosłych, dzieci i młodzieży. Dla tej ostatniej zrealizowała wcześniej poświęcone niebezpieczeństwom związanym z narkotykami „Dragi donikąd”, także w reż. Wawrzyńca Kostrzewskiego, czy „My dzieci z dworca ZOO” w reż. Giovanniego Castellanosa.
cz.info.pl; źródło: BP UM Częstochowa
