Prof. Barbara Kubicka – Czekaj świętuje podwójny jubileusz: właśnie kończy 90. rok życia, a upływa także 65-lecie lecie jej aktywności zawodowej.Rodzina jubilatki wywodzi się z kielecczyzny. Oboje jej rodzice urodzili się w Jędrzejowie. Ojciec, Andrzej Kubicki jako absolwent tamtejszego Seminarium Nauczycielskiego trafił do Sędziszowa, gdzie urodziła się Basia. Jej lata dzieciństwa i młodości upłynęły w Mstowie (imię Andrzeja Kubickiego nosi dziś tamtejsze gimnazjum). Ojciec zaangażowany był w działalność podziemną, za co wraz z 13-letnim synem został aresztowany i wywieziony do kolejnych obozów śmierci. Wrócił w 1945 roku, do roku 1948 był dyrektorem szkoły.
Barbara Kubicka zdała konspiracyjną maturę. Aresztowanie ojca uniemożliwiło jej podziemne studia. Te ukończyła dopiero po wojnie w Uniwersytecie Jagiellońskim. Uzyskała też dyplom średniej szkoły muzycznej jako pianistka. Talent niewątpliwie przejęła po ojcu: muzyku i kompozytorze. Przekazała go z kolei swojej córce Teresie – pianistce działającej w Paryżu. W 1957 roku Barbara wyszła za mąż, również za nauczyciela. Wkrótce osiadła w Częstochowie, uczyła języka polskiego w Technikum Hutniczym – jak mówi, podpisała około 7000 świadectw maturalnych. Później zaproszona została do tworzącej się w Częstochowie Wyższej Szkoły Nauczycielskiej, przekształconej w WSP. Nim odeszła na emeryturę przepracowała w uczelni ponad 25 lat. Tytuł doktora uzyskała w wieku 55 lat. Po przejściu w „stan spoczynku” nadal publikowała, wykładała na Uniwersytecie Trzeciego Wieku.
W 1956 roku współtworzyła częstochowski Oddział Towarzystwa Literackiego im. Mickiewicza. Jest jego najstarszym członkiem, a prezesowała mu do roku 1991. Przed rokiem otrzymała z rąk przewodniczącego Zarządu Krajowego, prof. Jacka Wójcickiego, najwyższe wyróżnienie Towarzystwa – Dyplom Honorowy. Ceni go sobie wyżej niż Krzyż Zasługi czy Medal Komisji Edukacji Narodowej, których też jest posiadaczem.
cz.info.pl; źródło: OPK „Gaude Mater”
